An da kënnt d’Aarbecht bei de 60 Mammekéi an de 60 Mëllechkéi nach dobäi.
De Bauer schafft gären an der Natur, mat der Natur a fir d’Natur, wéi hien et selwer formuléiert.
„Ech kann dobausse schaffen a si mäin eegene Chef, egal wéi vill Virschrëfte vun uewe kommen.“ Dës Virschrëfte géifen net ëmmer eng Erliichterung vun der Aarbecht bedeiten an als Bauer géif ee bei Präisverhandlungen opgrond vum Drock um globale Marché gären iwwert den Dësch gezu ginn. Dat alles mécht him scho vill aus, mee d’Aarbecht an der Natur a mat den Déier mécht him ëmmer nach Freed.
Firwat léiwer regional akafen?
„Saisonale Produiten aus der Regioun de Virtrëtt ze ginn ass mat Bléck op de Klimawandel wichteg. Fir mech gëtt et och net op där enger Säit déi konventionell an op där anerer déi biologesch Landwirtschaft. Et gëtt just eng Landwirtschaft, déi muss kënnen an der Regioun iwwerliewen“, seet de Christian Hahn.
„Déi schéinste Landschaften am Land existéiere jo nëmmen duerch d’Lëtzebuerger Landwirtschaft. Wann et déi mol eng Kéier net méi gi sollt, a mir all d’Liewensmëttel importéiere mussen, da gëtt et - iwwerspëtzt gesot - deier, dës Landschafte mat der Hëllef vun den Employéë beim Staat ze fleegen. D’Villfalt vun de Kulture gëtt duerch d’Kafentscheedung vun den Cliente bestëmmt. Oft gëtt kritiséiert, dass mir souvill Mais ubauen. Wann awer lo d’Nofro no Hanfueleg oder Sonneblummekären z. B. géif klammen, da géif dat eng Diversifizéierung vun de Kulture mat sech bréngen.“
Biodiversitéit an Insekte schützen, dat kann de Bauer nëmmen, wann de Client d’Liewensmëttel aus der Regioun schätzt an och keeft.
